Een huisdier?
‘Mama, ik wil een huisdier!’
Die vraag verwachtte ik al een tijdje.
Ik zie hoe het kind verlangend kijkt naar alle dieren in de omgeving en hoe graag het naar de kinderboerderij gaat.
‘Waarom, kind? Je hebt gelegenheid genoeg om te knuffelen met allerlei dieren.’
‘Nou, Tante heeft katten en Opa een hond. Het is altijd zo fijn om met die dieren te spelen.’
‘Dan is het toch opgelost? Dan ga je daar met de dieren spelen.’
‘Dat is anders! Tante en Opa wonen ver weg… Ik wil hier in huis een huisdier.’
‘Dat zal niet gaan, dat weet je heel goed.’
‘Dat papa allergisch is voor haren van dieren maakt toch niet uit? Dat moet hij ze gewoon niet aaien! Mama…, ik ben toch niet ook allergisch he?’
‘Nee, jij bent dat niet.’
‘Dan kan er toch een huisdier op mijn kamer wonen?’
‘Zelfs als een huisdier alleen op jouw kamer zou wonen zou dat nog steeds maken dat je vader het benauwd krijgt.’
‘Mama, mama, ik weet wat we moeten doen!’
Met een glimlach over het hernieuwde enthousiasme kijk ik het kind vragen aan.
‘Ik ga aan god vragen hoe ik toch een huisdier kan hebben en dat papa er niet benauwd van wordt!’
‘Dat klinkt als een heel goed plan. Laat je mij weten wat god je daar over verteld?’
‘Natuurlijk mama.’
Een paar weken later lees ik, zoals elke avond, het kind voor en praten we over de dag.
‘Mama, wat is een dierenasiel?’
‘Dat is een plaats waar huisdieren een korte tijd wonen omdat ze nergens anders kunnen wonen.’
Ik zie een stralende glimlach ontstaan op het gezichtje van het kind.
‘Mama, ik weet wat het antwoord is van god, hoe ik toch een huisdier kan hebben.‘
‘Je maakt mama erg nieuwsgierig, hoe kun je toch een huisdier hebben?’
‘God liet mij weten dat ik kan helpen in een dierenasiel. Dat wist ik al een tijdje, ik wist alleen niet wat een dierenasiel is. Het lijkt mij heel fijn om daar te helpen en met de dieren zonder huis te spelen en ze blij te maken!’
‘Wat heerlijk voor je! Wil je met mij delen waarom je zo zeker wist dat het antwoord een dierenasiel is terwijl je niet wist wat dat was?’
‘Dat voelde ik met mijn hart.’
Ik geef het kind nog een nachtzoen en beloof dat we morgen samen bij een dierenasiel langs gaan.
Ik zie dat het kind in slaap valt met een grote glimlach op het gezicht.