Picknicken

‘Kom kind, trek je waterschoentjes aan!’

‘Mama, waarom? Blote voetjes zijn fijn.’

‘Dat weet ik en thuis is dat ook prima. Vandaag gaan we naar het bos en de hei en gaan daar ook lekker picknicken. Met waterschoentjes aan kun je overal lekker rondrennen zonder bang te zijn dat je je voetjes pijn doet.’

Na hier even over nagedacht te hebben gaan de waterschoentjes aan en kunnen we gaan.

Buiten rent het kind van links naar rechts om alle wonderen van de natuur goed in zich op te nemen. Na een tijd gewandeld te hebben komen we aan bij een picknickplaats. ‘Wat vies!’ hoor ik het kind roepen. En ja, overal ligt afval en de vuilnisbak is leeg…

‘Ja kind, dit is inderdaad niet netjes. Het is wel  zonde he, van zo’n mooie plek om te zitten.’

‘Wat doen we nou? Ik vind het hier leuk, daar zie ik allemaal mooie bloemen die we straks mee naar huis kunnen nemen om papa mee te verassen.’

‘Weet je wat, we ruimen het op.’

‘Maar mama, dat is niet van ons! Waarom zouden we dat dan gaan opruimen?’

‘Weet je nog dat wij allemaal spiegeltjes zijn van god? Ook de planten en de dieren zijn spiegeltjes. Wat denk je dat god ziet als hij in de spiegeltjes kijkt van al deze planten die hier groeien en van alle dieren die hier in de omgeving leven?’

‘Ik denk dat hij daar heel verdrietig van wordt, net als ik.’

Al het afval dat we zien rapen we op en stoppen in de prullenbak.

Nadat we heerlijk gegeten hebben, lekker limonade gedronken en een mooie grote bos bloemen hebben geplukt gaan we weer naar huis.

‘Mama, waarom heb je ons afval bij je? Daar staat toch een prullenbak?’

‘Ja lief kind, maar die is nu vol. Moet ik ons afval dan maar op de grond gooien zoals die mensen voor ons hebben gedaan?’

‘Nee, maar wat doen we er nu mee?’

‘We nemen het mee naar huis en gooien het daar in de afvalbak.’

Vrolijk en blij huppelt het kind weer mee naar huis.